Durduğum yer benim değil iken, gidebilecek bir yerimin olmaması ne acı. Gidebilecek bir yerim yok iken hâlâ ve inatla durmayışım; ne gaflet. Nihayetinde ölmüyorken yaşıyor olan insanın, yaşıyorken öldüğünü bilmemesi.. Bu, ne tuhaf bi’ hayret.
Turgut Uyar
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder