O gülümsediği için.
Gülümseyerek konuştuğu için.
Sakinleşiyordum.
O sakin olduğu için.
Artık korkmuyordum.
O bana ‘korkma’ dediği için.
‘Üşüme!’ diyen bir annenin sözünü dinler gibi.
Olur, üşümem, diyordum.
Gerekirse donarak ölürüm ama üşümem.
Hakan Günday, Ziyan
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder